ชิบุยะและสถานที่ปัจจุบันของโยะอุจิยะมะโมะโทะที่คะซุมิ คุริกะมิ - ที่เกี่ยวข้องกับการสมรู้ร่วมคิดที่ถูกถ่ายทอดดู

คนรอสิ่ง

คนก่อตั้งเมือง
คนชุมนุม และรอ ` ในฐานะสถานที่ที่แลกเปลี่ยนการใช้ชีวิตสิ่งและความคิด และ ' ถูกสร้างขึ้นมา ในขณะเดียวกันคงจะพูดว่า เมืองทำ ' ` คนด้วยได้
ถึงพูดว่า ฉัน (ค่าฮิโระฟุมิ คุริโนะ 70 ) อย่างน้อยที่สุดถูกเลี้ยงดูโดยเมือง ก็ไม่ใช่การกล่าวเกินจริง
เริ่มจากเนื้อหาส่วนตัวไม่ใช่เพราะว่าอยากพูดเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ปัจเจกเป็นพิเศษ แต่พูดเกี่ยวกับประสบการณ์ในฐานะ ' ` บุคคลผู้เกี่ยวข้องเชื่อว่า มีประสิทธิภาพในต้นฉบับนี้

แม่ฉัน ( 1927-2010 ) เกิดและเติบโตที่ชิบุยะตั้งแต่แรก ได้ยินว่า ระฆังของการเริ่มต้น ` ดัง แล้วแม่ที่เป็นเด็กผู้หญิงที่เป็นการชื่นชอบภาพยนตร์ดูเหมือนจะอาศัยอยู่ในบ้านในย่านที่ชื่อว่า ' ที่ ถึงปรากฏตัว ก็ทันการฉายภาพยนตร์ แม่อย่างนั้นพาผมของนักเรียนประถมไปที่โรงภาพยนตร์ด้วยดี ฉันจำวิธีนั่งของรถไฟและวิธีการซื้อของตั๋วของภาพยนตร์โดยธรรมชาติ และฉันเริ่มไปที่นั่งผลงานชิ้นเอกของชิบุยะโดยลำพังหลังช่วงกลางการแข่งขันช่วงอายุ 10 ปี
คิดว่า ค่าเข้าชม 300 เยน ค่าเดินทางไปส่วนลดเด็กได้ 30 เยนโดย Setagaya Line จากชิโมะทะคะอิโดะถึงชิบุยะ ใช้เวลามาก
ไม่ช้าฉันที่ทำให้ดนตรีตื่นคือหลายหลังในตอนนั้นการซื้อด้วยแผ่นอัดเสียงที่ชิบุยะ หรือฉันเริ่มไปการดื่มชาล็อกมี นั่นที่คนพบคนคือบทบาทที่ทำให้สำเร็จลุล่วงมาของเมืองด้วย ดังนั้นหน้ารู้จักก็เริ่มเห็น concert hall ฮิบิยะที่กลางแจ้ง (การที่เครื่องกำลังทำงานอยู่ร้านชื่อที่ใช้กันทั่วไป) แล้ว และฉันช่วยเหลือเรื่องการแสดงดนตรีร็อกเผลอแป๊ปเดียว ติดใบโฆษณาของคอนเสิร์ตโดยพละการ และเดินที่ชิบุยะด้วย ฉันเปิดหนังสือเรียนภาษาอังกฤษที่การดื่มชาล็อก และฉันทำให้การบ้านจบ ระยะห่างกับโรงเรียนและอาจารย์ที่โผล่ออกมา และอย่างไรก็ตามพยายามใส่คนในกล่องเหมือนกับฉันแผ่ขยาย และฉัน กลายเป็นถึงนักเรียนมัธยมปลายแก่แดด เมืองเลี้ยงดูคน
ไม่ช้าความสนใจที่เสื้อผ้าเพิ่มขึ้น และฉันไปซื้อเสื้อผ้าเป็นผ้าสามเหลี่ยมที่ใส่เสริมในเสื้อผ้า สิ่งที่เป็นเป้าหมายของเสื้อผ้ากังวลหันจากกางเกงยีนส์และเสื้อยืดก่อนหน้านี้เข้าหาเสื้อผ้าที่ถูกออกแบบ ขายเสื้อผ้าของ ` designer brand ' ที่เรียกกัน ทำให้บทบาทที่ชื่อว่า ` fashion-business building ' เริ่มทำงานตอนนั้นในที่ที่เป็นศูนย์กลางร้าน

People, city, and things
A city is made by its people.
A city comes into being as a place where people gather, live, and การแลกเปลี่ยน things and ideas. At the same time, it can also be said that people are made by the city.
At the very least, I ( Hirofumi Kurino, in my 70s ) can say I was raised by the city.
I don't begin with a ความเป็นส่วนตัว story in order to share my biography. But I do believe that recounting my experiences as a "participant" is meaningful for this text.

To begin with, my mother (1927–2010) was born and raised in Shibuya. She was a girl who loved movies, and apparently lived in an area where "she could leave the house after hearing the bell signaling the start of a film and still make it to the theater on time." She often took me, an elementary school student, to the cinema. I naturally learned how to ride the รถไฟ and buy movie tickets, and by my mid-teens I had begun going alone to Shibuya's repertory cinemas.
yen. I believe admission was 300 The รถไฟ fare was 30 yen with a child's discount on the Setagaya Line, which got me แบบ Shimotakaido to Shibuya. It took quite a bit of time, though.
Soon I became immersed in music, and I began buying records in Shibuya and frequenting rock cafés, of which there were a few at the time. Cities are places where people encounter each other-this is one of the roles they have long played. I began to see the same faces I'd met at those cafés at the Hibiya Open-Air Concert Hall ( commonly called "Yaon" ) and before I knew it, I was helping ข้างนอก at rock concerts. I pasted concert posters around the city without permission-also in Shibuya. I did my homework at rock cafés, English textbook open. As the distance between myself and teachers or schools trying to force misfits like me into boxes grew, I became a more precocious high school student. Cities shape people.
Eventually I developed an ความมุ่งมั่น in fashion, and I began venturing into the city to buy clothes. การใส่เสื้อผ้า My attention shifted แบบ jeans and T-shirts to designer At that time, so-called "designer brands" were sold mainly in directly operated stores, but then came the rise of "fashion buildings."

ยุคสมัยเปลี่ยนจากยุคปี 70 จนถึงยุคปี 80 และญี่ปุ่นของ defeated nation ฟื้นคืน และเดินประเทศมหาอำนาจทางเศรษฐกิจทางกับประเทศใหญ่การบริโภคไป พาร์โก้ที่เปิดที่ชิบุยะปีพ.ศ. 2516 ที่ไอคอนสไตล์ฉันเป็น David Bowie กลายเป็นในยุคปี 80 ในนครเมกกะที่สะสม designer brand

การสะสมของโยะจิ ยะมะโมะโทะมี sense of beauty ไม่เหมือน กับ designer brand ของญี่ปุ่นเปิดตัวระดับโลกพร้อมๆ กัน
สิ่งใน opposite poles อาจจะหมายถึงนั่นได้กับความคิดเครื่องแต่งกายที่สืบทอดในยุโรปตะวันตกด้วย
สิ่งที่แสดงออกมาเป็นรูปธรรมที่ ' ' ระดับชั้นที่การเน้นย้ำของร่างกายและธาตุทางเพศหรือการเริ่มสังกัดมาโนะฟุคุเดะอะรุโทะชิทะระยุโรปตะวันตก,
ฟุคุเดะอะรุ ' ที่ให้สุขภาพร่างกายโยะอุจิยะมะโมะโทะโนะฟุคุฮะ `
อย่างไรก็ตามเสื้อผ้าที่มี ' ' ตนเองที่ปล่อยการมีตัวตนแน่นอน ขณะดูเหมือนจะไม่แสดงความเห็นของตนเองแบบฉูดฉาด
นักข่าวและผู้ซื้อที่ต่างประเทศที่นั่นที่ 1 เซะนชิวอะริทิเพราะร้านซุโทะอิชิซุมุที่เหมือนกับญี่ปุ่น…และการเริ่มพบไปเหนือสิ่งอื่นใด
โยะอุจิยะมะโมะโทะถูกตั้งราคา sense of beauty ของ ' ผลรวม ` และการประกอบเข้าด้วยกันของคุชิวรุของ ' ` โยะ
เสื้อผ้าที่มี ' ` การสั่นที่ ถึง decorativeness เป็นการตอบข้อความทางอินเทอร์เน็ต แต่ไม่ใช่ having no bad smell ที่ธรรมดา และน่าเบื่อ หรือ ' คำชมเชยมารยาท ` สีเข้มการหลงในเรื่องทางโลกความลับเมะทะรุคล้ายถูกรู้สึกที่นั่น
ถึงเสื้อผ้าของโยะอุจิยะมะโมะโทะถูกนักแสดงชายและศิลปินแบบตะวันตกชอบ แต่อยากใส่งานกลางคืนและกระโปรงชุดและชุดทักซิโด้ที่เรียกกัน และสุนทรียศาสตร์ของของพวกเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งโยะอุจิยะมะโมะโทะดังทั่วหมวดหมู่ลูกค้าที่ไม่มีอย่างมาก ขณะอยู่ในจุดที่จำต้องวางร่างกายบนสถานที่ของการเข้าสังคมที่คล้ายยุโรปตะวันตกที่ประเทศฝั่งยุโรปและอเมริกา ไม่เพียงแต่ใส่เพียงแค่โยะอุจิยะมะโมะโทะ เท่านั้น Wim Wenders และ Pina Bausch บันทึกวิญญาณในฐานะ depicter ที่นั่นด้วย

หรือเคนเนดี Carolyn เบะเซะโทะที่ถือว่าเป็นผู้นำแฟชั่นในภรรยาของเคนเนดี JF Jr เก่าแก่ เธอเรียบง่าย และรูปร่างที่ใส่โยะอุจิยะมะโมะโทะดูดีคงเหลือไว้ที่ความทรงจำ ถึงเธอพูดว่า คุวะอิเอะโทะบรรพบุรุษฟุ่มเฟือยได้ แต่เสื้อผ้าของโยะอุจิยะมะโมะโทะเป็นเนื้อหานั้นด้วย

ถึงไม่จำกัดโยะอุจิยะมะโมะโทะ แต่ถูกประดับ และไม่ใช่อะไรที่จะสร้างโดยบัง ' นักออกแบบเสื้อผ้าโนะฟุคุฮะ ` คนของญี่ปุ่น และไม่ใช่สิ่งการมี อยู่ที่กล่าวโซะโนะฮิโทะโทะนะริโวะได้จากข้างในที่ใส่ในทางตรงกันข้ามหรือ กล่าวคือไม่ใช่ ' ` โคะโคะเดะโนะฟุคุฮะ เราเห็นรูปร่างที่คนให้สิ่งบริสุทธิ์ที่ ' บทบาทตามที่กล่าวมาข้างต้น ` มา หรือสิ่ง ที่ว่าพัดนึกภาพในใจเสน่ห์ (บางอย่างที่ตัวจริงไม่รู้ด้วยในบางครั้ง) ของคน ถึงสนับสนุนฮิโทะฮะฟุคุโวะ แต่เลี้ยงดูคน ถึงพัด
เห็นนั่น และถ่ายภาพ และถ่ายเป็นช่างภาพ

As the era shifted แบบ the 1,970s to the 1,980s ญี่ปุ่น once a defeated nation, recovered and followed the path to become an economic and consumer superpower.In 1973 when my style icon was David Bowie, PARCO opened in Shibuya, and by the 1,980s it had become a mecca for designer brands.

Yohji Yamamoto's collections, possessed a different aesthetic than other การทำแบบญี่ปุ่น designers which debuted on the global stage around the same time.
One could say it stood in stark contrast to the fashion sensibilities inherited in the West.
If Western การใส่เสื้อผ้า was about emphasizing the body and sexuality, or manifesting the social class of the wearer,
Yohji Yamamoto's การใส่เสื้อผ้า was about "wrapping the body."
Clothing that, while not loudly asserting itself, exuded a firm presence and sense of self.
Foreign journalists, buyers-and above all, the wearers themselves-began to recognize in his garments a uniquely การทำแบบญี่ปุ่น stoicism and sensuality.
Yohji Yamamoto was seen as a fusion of การทำแบบญี่ปุ่น aesthetics and Western couture.
The clothes were not decorative, but had a certain "sway" to them that was neither simple nor bland. There was a hidden sensuality to them that was reminiscent of " In Praise of Shadows."
His garments, favored by Western actors and artists, resonated deeply with those who, though compelled to participate in Western social settings, did not wish to wear typical soiree dresses or tuxedos. Wim Wenders and Pina Bausch did not merely wear Yohji Yamamoto; they imbued the garments with their spirit as artists.

Also remembered is the late Carolyn Bessette-Kennedy, wife of John F. Kennedy Jr. and a noted fashion icon. Her simple, elegant way of wearing Yohji Yamamoto remains etched in memory. She could be considered the originator of "quiet luxury," and Yohji Yamamoto ' s การใส่เสื้อผ้า certainly belongs within that context.

ตัวจริง Not limited to Yohji Yamamoto alone, การทำแบบญี่ปุ่น designer การใส่เสื้อผ้า may not be about hiding or adorning a but rather about expressing their essence through the act of wearing. That is to say, here, การใส่เสื้อผ้า is not simply a "thing." We have witnessed how people elevate garments into something more. At times, การใส่เสื้อผ้า can even make visible a person's appeal-something they themselves may not recognize.
การใส่เสื้อผ้า People develop but การใส่เสื้อผ้า also develops people.
And it is the photographer who witnesses this and captures it in images.